Ons kantoor krijgt met regelmaat de vraag of iemand het medehuurderschap kan verkrijgen. In dit artikel wordt in vogelvlucht de mogelijkheden hiertoe besproken.
Wat is medehuurderschap?
Als men medehuurderschap aanvraagt, heeft men net als de hoofdhuurder min of meer dezelfde rechten en verplichtingen die voortvloeien uit de huurovereenkomst. Zo is men als medehuurder ook aansprakelijk voor nakoming van de verplichtingen uit de huurovereenkomst zoals het betalen van de huurpenningen, eventueel klein onderhoud en dergelijke, maar tegelijkertijd heeft men ook recht op dezelfde huurbescherming als de hoofdhuurder. Zo kan de medehuurder de woning blijven huren als de hoofdhuurder zou verhuizen of komen te overlijden. In dit geval neemt de medehuurder de huur over. Dit kan een belangrijk voordeel zijn, omdat het in de huidige huurmarkt ontzettend lastig kan zijn om een andere huurwoning te vinden.
Hoe wordt men medehuurder?
Allereerst is het belangrijk om te onderzoeken wat uw positie is. Indien u samen met uw partner de huurovereenkomst heeft getekend is het medehuurderschap niet van toepassing op u. U bent immers zelf een directe contractuele huurovereenkomst aangegaan met de verhuurder en derhalve bent ook u hoofdhuurder.
Indien u deze contractuele relatie niet rechtstreeks bent aangegaan, dan noemt de wet een aantal manieren waarop u het medehuurderschap kunt verkrijgen. Allereerst bepaalt de wet dat u automatisch medehuurder bent, bijvoorbeeld als u gaat samenwonen met uw echtgenoot of geregistreerd partner en tezamen uw hoofdverblijf in de woning heeft. Daarbij is het niet relevant of de huurovereenkomst is aangegaan vóór of na het aangaan van het huwelijk of het geregistreerd partnerschap.
Bij een ongehuwde en niet-geregistreerde inwoner is dit echter niet automatisch het geval. In dit geval kan men de verhuurder verzoeken om in te stemmen met het medehuurderschap. Indien de verhuurder akkoord gaat, wordt u medehuurder.
Wat als de verhuurder niet akkoord gaat?
Als de verhuurder niet binnen drie maanden akkoord gaat met het verzoek tot medehuurderschap (of geheel niet reageert), dan kan de rechter worden verzocht om alsnog het medehuurderschap toe te kennen. Wel gelden er een aantal voorwaarden, zoals:
- de woning is al twee jaar uw hoofdverblijf en er is sprake van een duurzame gemeenschappelijke huishouding;
- het verzoek niet slechts de strekking heeft om op korte termijn hoofdhuurder te worden;
- U moet voldoende waarborg bieden voor een behoorlijke nakoming van de huur.
In de praktijk is er met regelmaat discussie over de vraag wanneer er sprake is van een ‘duurzame gemeenschappelijke huishouding’, hetgeen weer kan worden onderverdeeld in de voorwaarden ‘gemeenschappelijke huishouding’ en ‘duurzame huishouding’.
Bij een gemeenschappelijke huishouding gaat de jurisprudentie ervan uit dat er moet worden gekeken naar alle omstandigheden van het geval. De inwoner zal daarbij concrete feiten moeten aanvoeren, waaruit de gemeenschappelijkheid blijkt. Denk hierbij aan de grootte van de woning en de manier waarop de bewoners feitelijk de woning gebruiken. Ook is het van belang om te bekijken hoe de bewoners de kosten van de huisvesting en/of kosten van het levensonderhoud hebben geregeld. Ook kan er worden gekeken naar de verdeling van het huishouden, waarbij er sprake moet zijn van een zekere wederkerigheid.
Voor een duurzame huishouding is vereist dat dat de bewoners een zekere verwachting over de toekomst hebben, waarbij het samenwonen langdurig is bedoeld en voor onbepaalde tijd. In de jurisprudentie wordt daarbij bijvoorbeeld vaak aangenomen dat het samenwonen tussen ouders en kinderen ‘naar zijn aard’ niet duurzaam zal zijn, maar aflopend. Kinderen verlaten immers – meestal – te zijner tijd het ouderlijk huis. Er kunnen echter ook in deze situatie bijzondere omstandigheden zijn die mogelijk maken dat er sprake is van een duurzaam huishouden. Het is daarom ook steeds afhankelijk van alle omstandigheden van het geval of het samenwonen al dan niet duurzaam is.
Relevantie voor de praktijk
Uit het voorgaande kan worden opgemaakt dat er mogelijkheden zijn om het medehuurderschap te verkrijgen. Het medehuurderschap kan van belang zijn om te voorkomen dat men als bewoner een woning moet verlaten mocht de hoofdhuurder vertrekken of komen te overlijden. Deze continuïteit kan van groot belang zijn in de huidige huurmarkt waar het vinden van een andere woonruimte moeilijk kan zijn.
Ook moet worden geconstateerd dat verhuurders niet altijd het medehuurderschap vrijwillig willen toekennen, waardoor men dit verzoek alsnog dient voor te leggen aan de rechter. Of dat verzoek uiteindelijk wordt toegekend is vervolgens weer volledig afhankelijk van de concrete omstandigheden van het geval en wat er daarover naar voren wordt gebracht. Daarom is het verstandig om u hierin adequaat te laten adviseren door een advocatenkantoor met ervaring met dergelijkezaken.
Heeft u nog vragen over dit artikel? Of wenst u hulp bij het verkrijgen van medehuurderschap? Dan kunt u vrijblijvend contact opnemen met de advocaten van Lamers Tielemans Advocaten. Stuur hiervoor een e-mail naar info@lamerstielemans.nl of bel met 040 – 21 80 515. Wij helpen u graag.